logo

FAQ

PES – poliester
NY – nylon
PU – poliuretan
PA – poliamid
AC – akryl
PP – polipropylen
VI - wiskoza
CO – bawełna
LI – len

Aby zwiększyć bezpieczeństwo w codziennym życiu coraz więcej producentów, również i tkanin, wykonuje badania w kierunku substancji toksycznych, które mogą być użyte w produkcji. Certyfikat ‘TKANINY GODNE ZAUFANIA’ Öko-Tex Standard 100 przyznawany jest przez członków Międzynarodowego Stowarzyszenie na Rzecz Badań i Rozwoju Ekologii Wyrobów Włókienniczych Öko-Tex i potwierdza, że dana tkanina jest wolna od substancji szkodliwych m.in. pestycydów, chloro fenoli, formaldehydu, barwników alergizujących, zabronionych barwników azowych i ekstrahowalnych metali ciężkich.

Certyfikat ten otrzymują wyłącznie tekstylia, których wszystkie komponenty na każdym etapie produkcji zostały przebadane i uzyskały pozytywne wyniki. Przystępując do procesu certyfikacji producent musi być przygotowany na restrykcyjna analizę procesu produkcji, niespodziewane wizyty inspektorów w fabryce, a także na częste kontrole jego produktów (już po przyznaniu znaku Öko-Tex Standard 100).

Istnieje taka możliwość, jednak wzorniki tkanin wysyłamy tylko firmom związanym z branżą meblową. W sprawie szczegółów prosimy o kontakt z naszym Przedstawicielem Handlowym z Twojego rejonu (dane kontaktowe znajdziesz na podstronie Kontakt).

Dokładamy wszelkich starań, aby każde zdjęcie na naszej stronie internetowej jak najbliżej odwzorowywało kolor danej tkaniny. Jednak na to, co Państwo widzą na monitorze ma znaczenie szereg rzeczy, takich jak: kalibracja monitora, przeglądarka, w której zostało ono otwarte, oświetlenie w pomieszczeniu itp. Tak więc istnieje możliwość, że kolor na monitorze może nieznacznie odbiegać od koloru rzeczywistego tkaniny.

Oferta poszczególnych kolekcji dostępna na stronie internetowej zawsze jest aktualna.

Większość tkanin ma szerokość 140 cm (+/- 2 cm) lub 142 cm (+/- 2 cm). Szerokość danej kolekcji zawsze jest podana w jej karcie charakterystyki.

Często używamy słów ‘materiał’ i ‘tkanina’ naprzemiennie, a jest to niesłuszne. Słowa te nie są tożsame. Nie każdy materiał jest tkaniną.

Materiał to wyrób włókienniczy wytwarzany bezpośrednio z włókna lub dwuetapowo: z włókna tworzona jest przędza, z której w późniejszym etapie tworzony jest inny wyrób włókienniczy. Materiały dzielimy na: tkaniny i dzianiny. Różnią się one od siebie sposobem splatania nitek i, co za tym idzie, zastosowaniem oraz właściwościami użytkowymi.

Tkanina jest to płaski wyrób włókienniczy utworzony zawsze z dwóch układów nitek: osnowy i wątku. Osnowa przebiega wzdłuż tkaniny (nitka pionowa), a wątek prostopadle do niej (nitka pozioma). Tkaniny najczęściej wykorzystujemy do wyrobu pościeli, odzieży oraz tapicerowania mebli. Charakteryzują się dużą odpornością na uszkodzenia czy odkształcenia.

Dzianina to wyrób włókienniczy powstały z jednej lub wielu nici metodą dziania, podczas której przeplatana przędza w oczkach tworzy płaski wyrób. Z dzianin najczęściej wytwarza się swetry, szaliki, rękawiczki czy rajstopy. Dzianiny charakteryzują się dużą elastycznością, rozciągają się we wszystkich kierunkach, są miękkie i przewiewne.

Najpopularniejsze rodzaje tkanin obiciowych to:
 

Plecionka - tkanina tkana na płasko, powstała w wyniku przeplatania ze sobą, pod kątem prostym, dwóch układów nitek: osnowy (nitka pionowa) i wątku (nitka pozioma).
Osnowa i wątek przeplatają się ze sobą wg określonego porządku, który nazywa się splotem.
Przykłady: Look (Agmamito), Puento (Toccare), Samoa (Agmamito), Urban (Toccare).


Plusz - tkanina z okrywą włosową (runową) uzyskaną w wyniku przecięcia nitek dodatkowej osnowy  runowej lub dodatkowego wątku runowego i rozwłóknienia powstałych końców. W zależności od sposobu wykonania plusz dzielimy na:
- Welur (plusz osnowowy) - plusz, w którym okrywa runowa tworzona jest z osnowy;
- Welwet (plusz wątkowy) - plusz, w którym okrywa runowa tworzona jest z wątku;
- Aksamit - plusz z bardzo krótką okrywą, nie przekraczającą 3mm. Okrywa runowa tworzona jest poprzez wprowadzenie dodatkowych nici runowych w formie pętelek pomiędzy nici osnowy i wątku. Dodatkowe nici mogą pozostać nierozcięte (aksamit pętelkowy) lub mogą być rozcinane (aksamit strzyżony).
Przykład: Cortina (Tocacre), Salvador (Agmamito), Tarim (Agmamito), Torre (Toccare).


Szenil - tkanina, która posiada w osnowie i/lub wątku przędzę szenilową. Nić szenilowa składa się z dwóch skręconych ze sobą nici, pomiędzy którymi umieszczone są krótkie włókna tworzące włos. Dzięki zastosowaniu nici szenilowej powierzchnia tkanina jest nieregularna, z lekkim połyskiem. Szenil jest jedną z najbardziej miękkich w dotyku, a zarazem najbardziej odpornych  tkanin obiciowych. Może być zarówno puszysty (przypominający plusz), jak i dość gładki, wszystko zależy od rodzaju wykorzystanej przędzy.
Przykład: Alta (Agmamito), Concept (Toccare), Lucca (Toccare), Presto (Toccare).


Flok - wyrób włókienniczy powstały przez naniesienie, za pomocą urządzenia elektrostatycznego, na tkaninę pokrytą klejem ozdobnej strzyży tekstylnej. Strzyża tekstylna, zwana flokiem, tworzona jest z włókien (najczęściej nylonowych lub poliestrowych) przyciętych na określoną długość (od 0,25 mm do 5 mm). Floki są wyjątkowo miękkie i przyjemne w dotyku, a przy tym niebywale odporne.
Przykład: Sarenza (Toccare), Verso (Tocacre).


Skóra ekologiczna / eco-skóra - materiał będący imitacją skóry naturalnej. Jest to tkanina poliestrowa pokryta warstwą tworzywa sztucznego, na którego powierzchni wytłoczony jest wzór upodabniający ją do skóry naturalnej.
Skóra syntetyczna nie wchłania wody, dzięki czemu jest łatwa w utrzymaniu czystości, jednak z drugiej strony nie przepuszcza powietrza, co wpływa na komfort użytkowania mebla .
Przykład: Eco-Soft (Agmamito), Giovanni (Agmamito), Satin (Agmamito), Sorrento (Toccare).


Nubuk - jest syntetyczną odmianą zamszu, jednak posiada wszystkie jego naturalne zalety.  Jest niezwykle odporny i wytrzymały na tarcie.
Przykład: Esperta (Tocacre), Mindelo (Agmamito), Santorini (Toccare), Zaria (Agmamito)


WŁÓKNA NATURALNE:


WEŁNA (WO/LW)
Wełna dobrej jakości jest elastyczna i trwała, długo nie pojawiają się na niej oznaki zużycia, chroni ją naturalna warstwa lanoliny. Jednak przy nieprawidłowej pielęgnacji może się filcować, z tego powodu nie jest surowcem często wykorzystywanym do tapicerowania mebli.


BAWEŁNA (CO)
Naturalne włókna bawełny, dzięki nowoczesnym procesom produkcyjnym, z powodzeniem wykorzystywane są do wyrobu najwyższej jakości tkanin obiciowych. Bawełna zapewnia niesamowity komfort w użytkowaniu mebla - jest niezwykle miękka i delikatna w dotyku, dobrze pochłania wilgoć i pozwalają skórze oddychać, jest ekologicznie bezpieczna. Oprócz tego włókna bawełny są bardzo odporne i wytrzymałe.


LEN (LI)
Len jest bardzo wytrzymały na rozdarcia i odporny na przetarcia. Jest bardzo przyjazny dla skóry, ponieważ dobrze pochłania wilgoć i pozwala skórze oddychać. Wadą lnu jest jednak stosunkowo niewielka elastyczność jego włókien, co powoduje, że materiał ten dość szybko się gniecie.
Czy wiesz, że…? Właściwości użytkowe włókien naturalnych można udoskonalić poprzez odpowiednią obróbkę lub połączenie ich z włóknami syntetycznymi, które mają je wzmocnić i uelastycznić. Przykładem jest tkanina PUENTO marki Toccare – dla zwiększenia jej odporności została wzbogacona włóknami poliestrowymi (15% jej składu to poliester, 85% - bawełna).


SKÓRA NATURALNA
Charakteryzuje się delikatną i niepowtarzalną strukturą oraz właściwościami higienicznymi (przepuszcza powietrze i pochłania wilgoć, adaptuje się do temperatury otoczenia), jest niezwykle miękka i delikatna w dotyku. Niestety jest dość podatna na zabrudzenia, farbowanie czy pęknięcia.


WŁÓKNA SYNTETYCZNE:


POLIESTER (PES)
Posiada bardzo wiele zalet - jest bardzo wytrzymały, elastyczny (nie gniecie się), odporny na marszczenie, działanie promieni słonecznych, nie chłonie zbytnio wody, dzięki czemu jest łatwy w pielęgnacji.


POLIPROPYLEN (PP)
Charakteryzuje się dobrą przepuszczalnością powietrza oraz niewielką przepuszczalnością pary. Posiada jedną z najlepszych odporności chemicznych na wszelkiego rodzaju związki.


POLIURETAN (PU)
Włókna są elastyczne, mają dużą zdolność do odkształcania się i powracania do początkowych wymiarów. Najczęściej wykorzystywany do produkcji skór syntetycznych.


POLIAMID (PA)
Charakteryzuje się bardzo wysoką odpornością na tarcie, ścieranie czy rozdarcie. Jest nieco mniej sprężysty od poliestru, bardziej się gniecie. Poliamid wykazuje wrażliwość na słońce – wystawiony na długotrwałe działanie światła naturalnego czy sztucznego blaknie lub żółknie.


NYLON (NY)
Nylon jest bardzo wytrzymały, rozciągliwy, nie gniecie się, jest lekki i szybko wysycha. Bardzo dobrze odprowadza wilgoć, dodatkowo włókno to posiada właściwości, które zapobiegają rozwijaniu się na jego powierzchni grzybów i bakterii.


AKRYL (AC)
To najczęściej spotykana, tańsza i syntetyczna alternatywa dla wełny. Jego włókna są bardzo sprężyste, jest łatwy w utrzymaniu czystości i odporny na działanie promieni słonecznych. Jednak zdecydowanie przeważają tu wady: niska odporność na ścieranie, wysoka skłonność do pillingu i elektryzowania się, wysoka łatwopalność  Dodatkowo włókna akrylowe nie są higroskopijne (nie wchłaniają wilgoci).

W ostatnich latach technologie produkcyjne pozwoliły w dużym stopniu udoskonalić włókna syntetyczne, jak i stworzyć preparaty, które w znacznym stopniu eliminują ich negatywne właściwości. Dzięki temu włókna syntetyczne bezsprzecznie mogą konkurować z naturalnymi. Tkaniny obiciowe to często mieszanki różnych rodzajów włókien: ich proporcje przesądzają o tym, jakie właściwości ma tkanina.

Zalety włókien syntetycznych:

  • wysoka odporność na rozciąganie 
  • duża sprężystość – włókna syntetyczne nie gniotą się
  • szybko schną
  • posiadają wysoką odporność na działanie promieni słonecznych (głównie włókna poliestru)
  • posiadają wysoką odporność na grzyby i bakterie
  • nie uczulają - włókna syntetyczne nie powodują alergii, chociaż z uwagi na elektryzowanie się (przyciąganie kurzu i brudu) nie są szczególnie zalecane dla alergików

TEST MARTINDALE'A

Test Martindale’a jest najpopularniejszą metodą badania wytrzymałości tkaniny na ścieranie, czyli pokazuje, jak długo tkanina będzie wyglądała nieskazitelnie i nie będą na niej widoczne ślady codziennej eksploatacji. Podczas tego testu specjalna maszyna pociera, pod znacznym naciskiem,  badaną tkaninę wełną lub papierem ściernym. Test odbywa się do momentu widocznych zmian w strukturze tkaniny. W praktyce oznacza to, że im większą liczbę cykli posiada dana tkanina, tym dłużej nie będą widoczne na niej ślady zużycia podczas zwykłego użytkowania. No dobrze, ale jakie ma to przełożenie na codzienne życie? Przyjmuje się, iż przy intensywnym użytkowaniu mebla 4000 cykli to 1 rok korzystania z mebla.

 

WYTRZYMAŁOŚĆ NA ROZCIĄGANIE

Bada wytrzymałość tkaniny na napieraną siłę, czyli pokazuje do jakiego naprężenia możemy naciągnąć tkaninę zanim nastąpi jej rozerwanie.
Tkanina poddawana testowi zostaje zamocowana pomiędzy dwoma urządzeniami, pod wpływem nacisku nitki rozciągają się tak długo, aż zostaną zerwane.
Wynik badania podawany jest osobno dla nitki osnowy i wątku. Wynik powyżej 600 N zaliczany jest do najwyższej kategorii (A).

 

WYTRZYMAŁOŚĆ NA ROZDARCIE

Wytrzymałość na rozdzieranie - pomiędzy zaciski do mocowania zamieszcza się tkaninę z napoczętą /rozdartą linią pośrodku. Parametry siły, jakiej trzeba użyć do rozdarcia materiału to parametry określające wartość danego badania.
Wynik badania podawany jest osobno dla nitki osnowy i wątku. Wynik równy lub wyższy od 40 N zaliczany jest do najwyższej kategorii (A).

 

PRZESUWALNOŚĆ NITEK W SZWIE

Badanie to ma na celu sprawdzenie, jak maksymalnie przesuną się szwy w tkaninie, gdy ta będzie poddana codziennej eksploatacji.
Badanie polega na umieszczeniu pomiędzy dwoma przyrządami wytrzymałościowymi dwóch zszytych ze sobą próbek tkaniny. Napierając na materiał siłą sprawdzana jest wytrzymałość szwu. Pod wpływem stałej siły nici ulegają wydłużeniu. Wydłużenie to jest mierzone w mm.  
Wynik badania podawany jest osobno dla nitki osnowy i wątku. Wynik równy lub mniejszy od 4 mm zaliczany jest do najwyższej kategorii (A).

 

TEST MARTINDALE’A (odporność na ścieranie)

Bada odporność tkaniny na ścieranie, a jej wynik mówi nam jak długo tkanina nie będzie przecierała się podczas codziennego użytkowania.
Tkanina poddawana testowi umieszczana jest pomiędzy krążkami materiałowymi (rzadziej z papieru ściernego), które ze stałym naciskiem wykonują tzw. suwy.
Tkanina poddawana testowi pocierana jest ruchem okrężnym

Odporność na ścieranie określa się w cyklach – im wyższy wynik tym tkanina bardziej odporna. W zależności od rodzaju tkaniny do najwyższej kategorii (A) zalicza się tkaniny, które osiągnęły w teście wynik równy lub powyżej 35 tyś. lub 45 tyś. cykli.
Przyjmuje się, że 2 tys. cykli to jeden rok użytkowania mebla.

 

SKŁONNOŚĆ DO PILLINGU

Pilling to tworzenie się na powierzchni tkaniny małych kulek. Tworzą się one w wyniku zwijania i wiązania się wystających włókien. Szczególnie tworzą się one z włókien syntetycznych, zwłaszcza poliestrowych.
Skłonność do pillingu określana jest w skali od 1 do 5, gdzie 5 oznacza maksymalną odporność tkaniny na pilling.

 

ODPORNOŚĆ WYBARWIEŃ NA ŚWIATŁO

Do badania odporności wybarwień tkaniny na światło używa się specjalnej komory, która oddziałuje na tkaninę z odpowiednio wysokim natężeniem świetlnym. Po zakończeniu testu porównuje się badaną tkaninę z pierwowzorem, nie poddanym badaniu. Na zasadzie zmienionego koloru określa się jej podatność na zmianę barwy pod wpływem światła sztucznego.
Określana w skali od 1 do 8, gdzie 8 oznacza wyjątkową odporność tkaniny na płowienie pod wpływem światła sztucznego.
Tkaniny, których wytrzymałość koloru na światło wynosi 6 lub powyżej nadają się do użytku outdoor. Natomiast wynik 5 uważany jest za najwyższy wynik badania w kategorii odporności tkanin obiciowych używanych wewnątrz pomieszczenia.

 

ODPORNOŚĆ WYBARWIEŃ NA TARCIE (NA SUCHO / NA MOKRO)

Tkanina zostaje poddana testowi w dwóch przyrządach - w jednym odbywa się tarcie na sucho, a w drugim na mokro. Po zakończonym teście sprawdza się zmianę koloru tkaniny. Ocenia się jej kolor i tendencję do wycierania się barwy pod wpływem tarcia.
Określana w skali od 1 do 5. Wynik równy lub większy od 4 zaliczany jest do najwyższej kategorii (A).

 


TEST NA ZAPALNOŚĆ

Nowoczesne tkaniny mogą być poddawane procesowi uniepalnienia, co jest szczególnie przydatne w przypadku ich przeznaczenia w branży HoReCA.
Wyróżniamy dwa rodzaje badań oceny zapalności tkanin tapicerskich: poddawanie tkaniny działaniu tlącego się papierosa lub płomienia palnika gazowego o mocy cieplnej równej płomieniowi palącej się zapałki. W obu przypadkach czas badania to 15 sekund.

Tkanina uzyskuje status trudnopalnej, gdy podczas badań papieros nie wypali się w całej swojej długości, nie będzie płomienia lub postępującego dopalania się lub – w przypadku, gdy źródłem zapłonu jest gaz - płomień ustanie wraz z usunięciem palnika (lub 2 sekundy po odsunięciu palnika) bądź nie będzie postępującego dopalania się.


ZGODNOŚĆ Z ROZPORZĄDZENIEM REACH / OEKO TEX

Aby zwiększyć bezpieczeństwo w codziennym życiu coraz więcej producentów, również i tkanin, wykonuje badania w kierunku substancji toksycznych, które mogą być użyte w produkcji. Tkanina jest całkowicie bezpieczna dla Ciebie, Twoich bliskich i środowiska, gdy nie zawiera żadnych szkodliwych substancji chemicznych zawartych w rozporządzeniu REACH. Dodatkowym gwarantem bezpieczeństwa jest posiadanie Certyfikatu ‘TKANINY GODNE ZAUFANIA’ Öko-Tex Standard 100.

Znak ten przyznawany jest przez członków Międzynarodowego Stowarzyszenie na Rzecz Badań i Rozwoju Ekologii Wyrobów Włókienniczych Öko-Tex i potwierdza, że dana tkanina jest wolna od substancji szkodliwych m.in. pestycydów, chloro fenoli, formaldehydu, barwników alergizujących, zabronionych barwników azowych i ekstrahowalnych metali ciężkich. Certyfikat ten otrzymują wyłącznie tekstylia, których wszystkie komponenty na każdym etapie produkcji zostały przebadane i uzyskały pozytywne wyniki.

Przystępując do procesu certyfikacji producent musi być przygotowany na restrykcyjna analizę procesu produkcji, niespodziewane wizyty inspektorów w fabryce, a także na częste kontrole jego produktów (już po przyznaniu znaku Öko-Tex Standard 100). Certyfikat wydawany jest na okres 12 miesięcy, ale okres ten może zostać przedłużony na kolejny rok.